‘विकसन’ वि. स. खांडेकरांच्या सन १९७१ ते १९७३च्या काळात लिहिलेल्या भावकथांचा संग्रह. या कथांत कल्पना, भावना नि विचारांचा सुरेख संगम आढळून येतो. ‘विकसन’मधील कथांची सात्त्विक रंजनाची स्वत:ची अशी आगळी शक्ती आहे. या कथा वाचकांच्या मनात दीर्घकाळ रेंगाळत रहातात, त्या कथांतील वाचकांना अंतर्मुख करण्याच्या क्षमतेमुळे. खांडेकरांनी आपल्या जीवनाच्या उत्तरार्धात काहीशा स्वास्थ्यानी लिहिलेल्या ‘विकसन’मधील कथांत कला विकासाबरोबर गहरं असं जीवन चिंतनही आहे. जीवनातील वानप्रस्थाचं चित्रण करणाया या कथांतील पात्रांचं जीवन गतकालातील मधुर स्मृतींना जागवत वर्तमानाचं वैषम्य, कटु सत्य स्वीकारतं. येणाया नव्या पिढीला आपलं जीवनसंचित बहाल करणाया या संग्रहातील कथा भूतकाळाने वर्तमानास दिलेलं जीवन पाथेय होय. गृहस्थजीवन पुनर्जन्म असतो असं समजाविणाNया या कथा सांगतात की पुढच्या जन्मात माणसास मागच्या जन्माचं थोडंच आठवतं ? लग्नापूर्वी आपण फुलपाखरं असतो... लग्नानंतर पाखरं होतो... पाखरांना घरटी बांधावी लागतात... पिलांना सांभाळावं लागतं... एका मागून एक तडजोडीत पूर्व जीवन विस्मरून नव्या जीवनात रममाण होतो. पूर्व जीवन विसरायला लावणारं लग्न पुनर्जन्मच नाही का ?